Η Έσχατη Στιγμή Της Ανθρωπότητας
Η Έσχατη Στιγμή της Ανθρωπότητας Του Μηνά Στραβοπόδη Παγωμένος αέρας. Κρύο. Τα σύννεφα, μαύρα, είχαν κατέβει πολύ χαμηλά, σχεδόν ακουμπούσαν αυτόν εδώ τον τόπο, που πατούσα. Η ασχήμια τής φύσης, μα και η στενοχώρια, που ερχόταν σαν φυσικό επακόλουθο αυτού του «σκηνικού», ταίριαζαν απόλυτα με την ιστορία τού τόπου. Το κρύο, τσουχτερό, τρύπαγε με μανία […]
Η Έσχατη Στιγμή Της Ανθρωπότητας Read More »