Για τον «Επαναστάτη της Αβύσσου», του Μηνά Στραβοπόδη – Ημέρα Ζακύνθου

Της Κατερίνας Δεμέτη

Τον Μηνά δεν τον ήξερα. Ήταν όμως συμμαθητής της μικρής μου κόρης. Έτσι η ανακοίνωση στον ηλεκτρονικό Τύπο, της έκδοσης του βιβλίου του με ενεργοποίησε και φρόντισα να το παραγγείλω αμέσως μόλις κυκλοφόρησε.

Γιατί κατά βάθος ήθελα να ανακαλύψω τι έχουν στο μυαλό τους οι εικοσιπεντάχρονοι νέοι της εποχής μας, αυτοί που συνήθως κατηγορούνται από εμάς, τους μεσήλικες, ότι αδιαφορούν για τη ζωή, ότι είναι η γενιά του φραπέ και των μεταμεσονύχτιων μπαρ, η γενιά των βολεμένων μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, εκείνων που αρνούνται να βγουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Και έτσι τον γνώρισα. Μου συστήθηκε μέσα από το βιβλίο του: «ο Επαναστάτης της Αβύσσου». Και μαζί του γνώρισα μια ολόκληρη γενιά παρεξηγημένη, γεμάτη ευαισθησίες και προβληματισμούς, μια γενιά που υποφέρει από επιλογές προηγούμενων και σηκώνει στους ώμους της το βάρος μιας απέλπιδος κατάστασης, την οποία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις συμπληγάδες της Ιστορίας και στον ενθουσιασμό της Νιότης.

Γιατί το βιβλίο του, απόσταγμα της πιο δύσκολης τελευταίας δεκαετίας για τον πλανήτη, καταγράφει με ακρίβεια πολλά από τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον κόσμο μας. Και δεν πρόκειται για μια καταγραφή επιφανειακή, αλλά για μια αποκαλυπτική διαδικασία, που απογυμνώνει τις ανθρώπινες προθέσεις και αναζητά σε βάθος την αιτία τους, αγωνιζόμενος παράλληλα να βρει μία λύση.

Χωρίς να προσπαθεί να εξωραΐσει τα γεγονότα, με σκληρές και καταγγελτικές περιγραφές, οδηγεί τον ήρωά του στις πιο δύσκολες καταστάσεις, και με αφετηρία το ευρωπαϊκό κέντρο της «πολιτισμένης» Ευρώπης, ταξιδεύει στον χωροχρόνο, συναντώντας πρόσωπα – κλειδιά για την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος.

Είναι οι φωτεινές πηγές, από τις οποίες άντλησε διαχρονικά η ανθρωπότητα τα φώτα για να εκκινήσει την ανοδική της πορεία. Και είναι και τα ευλογημένα τοπόσημα, από τα οποία ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο οποίος σήμερα καταρρέει κάτω από το βάρος λανθασμένων επιλογών, αμφιλεγόμενων πανδημιών και συντονισμένης καλλιέργειας άκρατου φόβου.

Στη φαρέτρα του: οι στέρεες γνώσεις που έχει αποκτήσει από τις σπουδές του, η γεμάτη αγάπη αγκαλιά της οικογένειάς του, και φυσικά η ηλικία του, που με συγκινητικά αγνό τρόπο ανακαλύπτει την αγάπη και την συντροφικότητα. Με αυτά τα όπλα, ο Μηνάς προσπαθεί να ξεκλειδώσει το μυστήριο της εποχής του, μιας εποχής που κινδυνεύει από ολοκληρωτικά καθεστώτα, από συνωμοσιολογίες και από παντελή έλλειψη σεβασμού για τον πλανήτη και τα δωρήματά του. Ψάχνει με αγωνία να δώσει απάντηση σε προαιώνια, αλλά και εντελώς επίκαιρα ερωτήματα, σηκώνοντας σαν άλλος Αμνός στους ώμους του την τραγική μοίρα της γενιάς του.

Και εδώ είναι που το βιβλίο μας αφήνει άφωνους για την φωτογραφική ακρίβεια με την οποία περιγράφει το παρόν. Και χωρίς να θέλουμε επηρεαζόμαστε βαθιά, καθώς άλλο είναι να ακούς κάτι στα δελτία ειδήσεων και άλλο να το βλέπεις γραμμένο στο χαρτί και ακόμα περισσότερο να αφουγκράζεσαι τις συνέπειές του για το μέλλον. Με την πιστότητα δημοσιογράφου και την ευκινησία ταξιδιώτη χρονομηχανής, ο Μηνάς ταξιδεύει τον ήρωά του, άνετα, στις τρεις διαστάσεις του χρόνου και περνώντας από την προσωπική κόλαση εκείνου, μάς οδηγεί στο Καθαρτήριο και στην κοινωνική Κόλαση όλων μας.

Από την αρχή του βιβλίου κιόλας διαπιστώνει πώς παραβιάζεται από το σύγχρονο κράτος κάθε στοιχείο ατομικού, κοινωνικού και πολιτικού δικαιώματος και αναζητά λύση γι’ αυτό.

Η αναζήτησή της είναι που τον οδηγεί σε περίεργες ατραπούς, τις οποίες από επιλογή θα αποφύγω να αναφέρω, καθώς σκοπός μου δεν είναι να σας αποκαλύψω το πώς ξετυλίγεται η ιστορία, αλλά να σας εκκινήσω το ενδιαφέρον να την διαβάσετε.

Θα σταθώ μόνο στο εξής, το οποίο θεωρώ και το πιο ενδιαφέρον: το βιβλίο δίνει απαντήσεις στην αναζήτηση της ευτυχίας του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι όμως τόσο δύσκολη η προσέγγισή της που λίγοι μόνο από εμάς θα καταφέρουμε να κατακτήσουμε. Και αυτή είναι η αγωνία του ήρωα, η αγωνία της νέας γενιάς.

Μιας γενιάς που λοιδορήθηκε και λοιδορείται καθημερινά, αλλά δεν καταφέρνουμε να την παροπλίσουμε, καθώς μέσα από πραγματικά δυσθεώρητα για τον σύγχρονο άνθρωπο προβλήματα, έρχεται η βεβαιότητα ότι από την αναζήτηση οδηγούμαστε στην ανατροπή κι εκείνη δίνει τη θέση της στην αναλαμπή, που τόσο χρειάζεται η ανθρωπότητα σήμερα.

Πρέπει λοιπόν να εμπιστευτούμε τον ήρωα του βιβλίου, όχι μόνο γιατί στις πιο δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζει έρχεται ένας επινοημένος από μηχανής θεός και δίνει την λύση. Πρέπει να τον εμπιστευτούμε γιατί μας γεμίζει ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας, αφού μέσα στην άβυσσο που έχουμε περιέλθει, τέτοιοι επαναστάτες δεν αφήνουν το όνειρο να σβήσει. Κι ευχόμαστε στο Μηνά όχι μόνο πολλές ανατυπώσεις στο βιβλίο, αλλά πολλά ευήκοα ώτα. Και στη γενιά του Μηνά ευχόμαστε να συνεχίσει με επιμονή να ακολουθεί το δύσκολο δρόμο της επανάστασης στην άβυσσο που την έχουμε φυλακίσει.

Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην Ημέρα Ζακύνθου στις 15 Ιουνίου του 2022.